Onderweg van een workshop naar huis kwam ik deze spreuk tegen. Die kon ik nu toch niet laten liggen :).
Uitstellen: veel mensen schamen zich ervoor. Nog erger wordt het als we het "uitstelgedrag" beginnen noemen. We weten allemaal hoe moeilijk gedrag te veranderen is.
Zelfs maatschappelijk bekeken kunnen we het zien als een ware kwaal. Dan hebben we het over de talloze clichés van mensen die moeten wachten op hun aannemer. Of aan de telefoon. Of op een bestelling. Met andere woorden: het is meestal niét de uitsteller die het gelag betaalt, maar degene die op hem/haar moet wachten. Alhoewel ... op lange termijn betaalt de uitsteller cash, in de vorm van stress.
Tussen mensen onderling leidt uitstelgedrag tot conflicten. Er stranden zelfs relaties of huwelijken door. Wie zit graag te wachten op een uitsteller die veel belooft, maar waar je steeds achteraan moet zitten? Los van het feit of je die rol wel wil opnemen natuurlijk ... Als het héél erg wordt, spreken we zelfs van passieve agressie: door niéts verkeerd, maar gewoon niéts te doen kan je een ander het bloed onder de nagels halen. Dat is dan weer
voer voor psychiaters ...
En toch: toch is er hoop! Omdat uitstellers vaak van de verkeerde premisse vertrekken, namelijk dat uitstellen verboden is.
Het tegendeel is waar: wist je dat de beste planners ook de beste uitstellers zijn? Logisch eigenlijk: je kán toch niet alles wat op een dag op je afkomt onmiddellijk uitvoeren? Dan word je toch gék?
Inderdaad! Goed plannen betekent dan ook héél goed kunnen inschatten wat je onmiddellijk uitvoert en wat je voor even of voor een langere tijd uitstelt. En deze zaken duidelijk van elkaar scheiden.
Mochten "uitstellers" nu 's de vrijheid én de tijd nemen om héél even te beslissen hoe láng ze iets kunnen uitstellen voor er ellende van komt (deadline verstreken, een project dat in het water dreigt te vallen, een nakend conflict of nog maar gewoon stress bij de persoon aan de overkant), dan zou er al veel opgelost zijn: op die manier creëer je de mentale ruimte om wat je wél nu moet doen ook effectief nú te doen. Omdat al die andere zaken niet
langer door je hoofd blijven spoken.
Uitstelgedrag is vaak eigenlijk een vorm van beslissingsangst. Of van slecht georganiseerd zijn. Eenmaal die zaken overwonnen én de vrijheid genomen om - met kennis van zaken - bepaalde zaken uit te stellen is al veel opgelost.
Samengevat: stop met je te schamen als uitsteller, leer gecontroleerd in plaats van ongecontroleerd uitstellen en voor je het weet slaap je weer 's nachts. En je partner ook. Of begint die collega je door een heel andere bril te bekijken in plaats van als een medewerker waar hij of zij nooit op kan rekenen.
Meer weten over jezelf beter te leren organiseren? Neem 's een kijkje op de website van Frisblikopener.be via
https://www.frisblikopener.be of neem contact op via
https://www.frisblikopener.be/contact. Of je nu particulier bent of professioneel, je vindt er heel wat
inspiratie terug die je het (werk)leven een stuk aangenamer kunnen maken! Stel dit niet uit, tenzij gecontroleerd :)
En wat de spreuk betreft: brei aan elk uitstel een happy end! Het maakt je leven en dat van je partner of collega héél wat luchtiger :)
